با اطلاعات موجود اولين راديوآماتور جهان پروفسور هيوز انگليسي است كه در سال 1879 سالها قبل از هرتز، ماركني و ديگران اولين فرستنده و گيرنده‌هاي راديويي تا حدود 200 متر برد را آزمايش نمود. ولي بطور عمومي ماركني مخترع راديو محسوب مي‌گردد كه در سال 1896 اولين سيستم راديويي را ثبت نمود و در سال 1897 برد حدود 14 كيلومتر سپس 140 كيلومتر را آزمايش نمود و با مخابره يك حرف مورس از انگلستان تا شمال كانادا (نيوفوندلند) در سال 1901 عصر راديو را عملاً آغاز نمود. 

راديوآماتورهاي اوليه عملاً از همان زمان فعاليت خود را شروع كردند ولي بطور رسمي اولين قانون مربوط به راديو، شامل روش صدور پروانه براي علاقمندان به آزمايش‌هاي راديويي در 1904 در انگستان به تصويب رسيد و تا سال 1906 بيش از 60 پروانه براي آزمايش‌كنندگان انگليسي صادر شده بود كه يكي از آنها فلمينگ مخترع لامپ راديو و در واقع پايه‌گذار ارتباطات راديويي جديد بود. 

صدور پروانه براي علاقمندان در آمريكا اواخر 1912 شروع شد ولي بسرعت پيشرفت بطوريكه تا 1914 انجمن‌هاي راديوآماتوري در انگلستان امريكا و استراليا بوجود آمده بودند. 

انتشار مجلات و كتاب‌هاي مربوط به راديوآماتوري احتمالاً با Wireless Telegraphy for amateurs در 1907 شروع شد و لزوم داشتن علامت خطاب مخصوص حدود 1910 اولين بار مطرح و بزودي اجرا شد بطوريكه در 1913 فهرستي از 405 علامت خطاب ايستگاه‌هاي راديوآماتوري انگليسي چاپ گرديد. 

در سال‌هاي اوليه عقيده عمومي كارشناسان راديويي اين بود كه ارتباطات در طول موجهاي زير 200 متر براي مسافت‌هاي زياد عملي نيست و لذا اين فركانس‌ها را به راديوآماتورها اختصاص دادند ولي آماتورها بزودي تماس‌هاي تا 1500 كيلومتر و دورتر را انجام دادند و باعث توجه كارشناسان به طول موج‌هاي كوتاه شدند. 
با شروع جنگ جهاني اول فعاليت راديوآماتوري عملاً متوقف شد ولي نتايج كار راديوآماتورها باعث شد كه از 1917 حدود 4000 نفر از 6000 راديوآماتور قبل از جنگ به عنوان اپراتورهاي ورزيده به خدمت خوانده شدند. 

فعاليتهاي بعد از جنگ اول از 1919 شروع شد و در 1921 حداقل 30 ايستگاه امريكا در اروپا دريافت شدند. در 1923 اولين تماسهاي آماتوري اروپا و آمريكا در 110 متر انجام شد و در واقع دوران موج كوتاه شروع گرديد. بعد از آن بود كه راديوآماتورها ابتدا 80 متر و سپس 40 و بالاخره 20 را آزمايش و امكانات اين باندها را معلوم كردند و باعث مهاجرت سرويس‌هاي تجارتي به اين فركانس‌ها شدند. خوشبختانه در سالهاي قبل بعلت پيشبيني راديوآماتورهاي اوليه در توافقنامه‌هاي بين‌المللي تعداد باند فركانسي در محدود 10، 15، 20، 40متر به راديوآماتورهاي اختصاص يافته بود. 

با افزايش راديوآماتورها و انجمن‌هاي ملي در سال 1925 اتحاديه بين‌المللي راديوآماتوري IARU وابسته به اتحاديه بين‌المللي ارتباطات (ITU) براي ايجاد هماهنگي بين انجمن‌هاي ملي تاسيس گرديد كه هنوز هم اين وظيفه را عهده دارست و در قالب 3 اتحاديه ناحيه‌اي فعاليت مي‌كند. 

تعداد راديوآماتورها در حال حاضر بيش از 3 ميليون نفر ميباشد كه در تمام كشورهاي جهان پراكنده هستند ولي راديوآماتورهاي آمريكا و ژاپن بخش عمده اين تعداد را تشكيل مي‌دهند.